:-)
Nu nog een vaste aanstelling in Utrecht. Dat lijkt wat lastiger te worden, gezien de bezuinigingen. Maar vanaf 1 november tot 1 maart ga ik voor 32 uur per week in Utrecht aan de slag. Hoe het daarna gaat lopen is dus onzeker, maar ik maak me daar op dit moment nog niet druk om. Wie weet hoe de vlag er dan bij hangt. En voor nu ben ik allang blij dat ik tijdens de wintermaanden geen last heb van NS-perikelen en niet met donker wegga van huis en thuiskom.
Want de wintermaanden blijven niet mijn favoriete maanden, ook al gaat het nu goed. Zoals ik al in eerdere blogs heb uitgelegd is het bij mij niet zo dat ik door de kou en het vocht meer last heb van mijn gewrichten, maar ik ben over het algemeen genomen minder fit. Ik hoop van harte dat ik minder last zal hebben van 'vermoeidheidsaanvallen' dan vorig jaar, nu het goed gaat en mijn dosis medicatie lager is. Echter, afgelopen vrijdag heb ik weer een dag in bed en op de bank doorgebracht. De vermoeidheid was wel minder heftig dan ik eerder heb meegemaakt (toen waren de 10 stappen van de slaapkamer naar de wc al teveel), maar ik blijf het moeilijk vinden om ermee om te gaan. Ik ben niet goed in niks doen en ik voel me schuldig tegenover mijn collega's omdat ik me ziek heb moeten melden. Inmiddels weet ik wel dat als ik 1 dag eraan toegeef en niks doe en goed uitrust, het de volgende dag over is. Maar het schuldgevoel tegenover mijn collega's blijft wel knagen. En ik moet mezelf blijven zeggen dat ik me niet aanstel en dat ik er goed aan doen om rust te nemen.
Gelukkig is daar Jansen! Als ik me weer fit voel, dan helpt hij me om mijn hoofd verder leeg te maken en te ontspannen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten