nieuwe reumatoloog

Afgelopen vrijdag had ik weer een controle-afspraak, bij een nieuwe reumatoloog. Mijn oude reumatoloog waar ik de afgelopen kleine 2 jaar ben geweest, is weg ivm een nieuwe opleidingsplek. Nu heb ik een reumatoloog van de staf van de poli, dus dat is iets meer garantie dat zij blijft.
Het was een goede afspraak, ik heb een goede indruk van haar. Ze stelde goede vragen, onderzocht me grondig, luisterde goed naar me en ging serieus in op mijn vragen. Nu klinkt dit natuurlijk heel logisch voor een arts, maar ik kan nu een vergelijking maken en ik moet eerlijk zeggen dat mijn oude reumatoloog iets minder goed hierop scoorde. Wellicht is het ook een kwestie van ervaring.
Enfin, de nieuwe reumatoloog wilde uiteraard weten hoe het met mijn wijsvinger gaat (waar inmiddels al een aantal maanden weer een ontsteking zit). Ze kan dit uiteraard ook in de computer zien, maar ze wilde graag mijn beleving horen. Dus kon ik haar vertellen dat ik tijdens de vakantie heel weinig last ervan heb gehad. En dat het weer is gaan opspelen sinds ik weer aan het werk ben. De Naproxen die ik ervoor slik, helpt niet voldoende om de ontsteking te laten verdwijnen. Zodoende vond ze het beter om een injectie in mijn vinger te geven. Au. Dat is niet leuk, maar ik was niet verbaasd. Zoals ze terecht zei, kan de ontsteking hoe langer die er zit, des te meer schade aanrichten aan mijn gewricht en dat is onomkeerbaar.
Nu zit ik dus weer met een dikke wijsvinger. Inmiddels doet mijn vinger geen pijn meer zolang ik er niets mee doe. Buigen lukt nog niet en daardoor zijn sommige activiteiten zoals schrijven, in de tuin snoeien of een hoofdstel invetten nog niet zo slim om te doen (de lezer die mij een beetje kent, weet nu dat ik deze activiteiten het afgelopen weekend wel gedaan heb...).
Ik heb de reumatoloog ook nog gevraagd naar het onderzoek in het AMC wat betreft het de chip. Ze legde uit dat het onderzoek zich nu alleen nog richt op patiënten met reumatoïde artritis (een andere vorm dan ik heb). Wanneer de hypothese dat de chip de zenuwen zodanig beïnvloedt dat de milt geen ontstekingscellen meer afgeeft, bevestigd wordt, zal nader onderzoek gaan plaatsvinden naar andere vormen van reuma. De eerste resultaten van dit onderzoek worden eind volgend jaar verwacht, dus ik zal nog even geduld moeten hebben. Maar dat is niet erg, ik vind het al een hele interessante ontwikkeling, die ik zal blijven volgen. En ik heb nu ook een reumatoloog die weet dat ik daar nieuwsgierig naar ben.

Revolutionair!

http://www.telegraaf.nl/binnenland/10214205/__Chip_tegen_reuma__.html

Dat zou toch wat zijn, als dit werkt! Geen nare medicijnen meer, geen gedoe meer op vakantie, enz. Het klinkt misschien wat raar, een chip in je hoofd, maarja er lopen ook mensen met apparaatjes bij hun hart of met stalen platen in hun lijf rond.
In de tekst staat dat het alleen zou werken voor mensen met reumatoïde artritis, dat is iets anders dan dat ik heb. Maar volgens de site van het AMC doet deze professor ook onderzoek naar artritis psoriatica, dus wie weet werkt het ook daarvoor. Ik ga het toch maar in de gaten houden en mijn eigen reumatoloog naar vragen.

spuiten op vakantie

We zijn alweer 2 weken terug van vakantie, helaas moet ik eigenlijk zeggen, want het was heerlijk! En met het weer van de afgelopen dagen in Nederland verlang ik wel weer terug naar de zonnige en warme dagen in Toscane.
Het was wel de eerste vakantie waar ik moest mijn medicatie spuiten. Ik heb de spuiten nl pas vorig jaar na de zomervakantie gekregen. Ik moet zeggen dat ik het wel spannend vond om dit te moeten gaan doen. Het is toch anders dan in de privacy van je eigen badkamer met je spulletjes om je heen.
Nu moest ik het doen op een wc van de camping, jeweetwel, in zo'n toiletgebouw met nog meer wc's, wastafels en douches. De eerste keer was dus niet zo'n succes; ik was niet ontspannen genoeg, waardoor het meer pijn deed en ik had ook nog eens de pech dat ik in een ader prikte, waardoor het meer bloedde. Uiteraard had ik geen pleisters binnen handbereik en had ik een wit hempje aan. Gelukkig had ik wel de rol wc-papier meegenomen. Dus daarmee het bloeden gedept, snel terug naar de tent en een pleister gepakt.
Waar ik daarna ook een beetje van baalde is de blauwe plek die ik ervan kreeg. Ik lag tenslotte de volgende dag weer in mijn bikini bij het zwembad! Het viel natuurlijk reuze mee en het is gewoon ijdelheid van me, maarja ik was wel in Italië, het land waar iedereen (zowel man als vrouw) heel erg zijn best doet om er mooi en goed uit te zien. Daar wilde ik niet voor onder doen. Maar eigenlijk is doe je dat toch wel, als Nederlandse toerist zijnde.
De tweede keer ging het gelukkig weer hartstikke goed. Dat was ook op een andere camping met luxere toiletgebouwen. En de wetenschap dat het de laatste keer was in de vakantie en ik de week erop weer thuis in mijn eigen badkamer zou zitten, hielp ook wel.
In oktober gaan we een week naar Spanje en dan zal ik voor het eerst met het vliegtuig gaan met een spuit in mijn handbagage. Ben benieuwd hoe dat zal gaan.