zondag 25 september 2016

Beste zorgidee, ingezonden!

'Je bericht is succesvol ingezonden. Bedankt voor je inzending.'
Dat zag ik zojuist op de site van het beste zorgidee. Nu is het afwachten, ik ben benieuwd! Help me duimen!
Dit was mijn inzending:

"Ongeveer een maand geleden had ik een bijeenkomst met andere reumapatiënten georganiseerd door het Reumafonds. Daar kwam telkens naar voren dat we als reumapatiënten moeite hebben met de onzichtbaarheid van de ziekte. Reuma is al lang niet meer een ziekte die veelal bij ouderen voorkomt met vergroeide gewrichten. Het zijn tegenwoordig mensen in de bloei van hun leven, met partners, kinderen, werk en een druk sociaal leven. En omdat de medicijnen om de symptomen te onderdrukken beter zijn dan vroeger, hebben weinig reumapatiënten vergroeide gewrichten (een zichtbaar aspect van reuma). Dat neemt niet weg dat reumapatiënten iedere dag moeten omgaan met hun chronische ziekte. En dat is lang niet altijd makkelijk, zo bleek ook tijdens eerdergenoemde bijeenkomst. De onzichtbaarheid van de ziekte heeft daar zeker mee te maken. Het zou helpen als reuma zichtbaar gemaakt kan worden voor het acceptatieproces  en voor het uitleggen aan de omgeving.
Een simpel voorbeeld wanneer ik als reumapatiënt hier zelf behoefte aan heb, is in een drukke trein waar geen zitplaatsen meer zijn. Het is voor mij (en daarin ben ik zeker niet de enige als reumapatiënt) erg zwaar om langer dan 10 minuten te moeten staan in de trein. Maar ik durf niet een zittende reiziger aan te spreken met de vraag of hij/ zij voor mij wilt opstaan. Je ziet immers niets aan mij, integendeel, ik zie er jong en fris uit, dus waarom zou ik een zitplaats nodig hebben?
Om deze reden pleit ik voor een middel om reuma zichtbaar te maken. En dan denk ik aan een sieraad, dat voor mannen en vrouwen geschikt is. Een sieraad heeft ook een positieve waarde, in tegenstelling tot bijvoorbeeld een pasje of polsbandje dat met het ziekenhuis geassocieerd kan worden. Door die positieve waarde hoop ik tevens te bewerkstelligen dat reumapatiënten zich zelfverzekerder voelen om met hun omgeving het gesprek aan te gaan over hun ziekte. Dat helpt dan weer om de zichtbaarheid van reuma te vergroten.
Een klein onderzoek via mijn eigen blog (zie: http://michellevw-carpediem.blogspot.nl/) liet mij weten dat reumapatiënten graag een sieraad zoals een armband willen dragen en dan ook het gesprek aan durven gaan met anderen.
Om dit idee tot stand te kunnen brengen is er een ontwerper van het sieraad nodig. Het mooiste zou zijn wanneer dit in samenwerking gebeurt met andere reumapatiënten. Deze kunnen benaderd worden via mijn blog, die ik ook post binnen de besloten Facebookgroep voor reumapatiënten van het Reumafonds. Ik verwacht dat hier voldoende animo voor zal zijn. Daarna zal het sieraad verspreid moeten worden, dit kan goed via het Reumafonds, maar ook de poliklinieken reumatologie van de ziekenhuizen kunnen hiervoor benaderd worden.
Voor de benaming heb ik gekozen voor 'siereuma', een verbastering van de woorden sieraad en reuma, maar 'sie' kan ook opgevat worden als 'zie', wat staat voor het vergroten van de zichtbaarheid van reuma. Zo heb ik alle elementen in de benaming weergegeven.
Ik hoop oprecht dat dit idee een kans maakt om verder uitgebracht te worden. Reuma is een grillige, ingewikkelde, chronische en bovenal onzichtbare ziekte waar dagelijks miljoenen mensen mee kampen."

zaterdag 10 september 2016

Beste zorgidee?!

De strijd om het beste zorgidee van dit jaar is los gebarsten! Strijd? Beste zorgidee? Jawel, verzekeraar ONVZ biedt elk jaar een platform aan goede ideeën voor een betere zorg. Zie: http://www.hetbestezorgidee.nl/
En nu dacht ik, voor reuma en reumapatiënten is vast ook een beste zorgidee te bedenken. 
Tijdens een focusgroep van de Patiëntenorganisatie van het Reumafonds kwam vooral als ervaren knelpunt naar voren de onzichtbaarheid van de chronische ziekte reuma. Mijn blogs relateren hier ook regelmatig aan; hoe ga je hiermee om wanneer je dit deelt met vrienden en familie, met je (nieuwe) werk, maar ook (zie mijn laatste blog) tijdens het daten. En meer praktisch: wat doe je als moet staan in een overvolle trein en weet dat je dit niet de hele rit gaat volhouden? Vraag je een willekeurig persoon voor je op te staan? Ik doe het niet; ik voel me bezwaard, kan niet aantonen dat ik reuma heb, wil die 'strijd' niet aangaan. Dit bracht me op het idee dat er iets moet gebeuren om de zichtbaarheid (en hopelijk daarmee ook het begrip) voor reuma te vergroten. En toen werd ik geattendeerd op het beste zorgidee van 2016...
Maarja, dan volgt de vraag hoe?
Geïnspireerd door het winnende idee van vorig jaar dacht ik aan een polsbandje of pasje waarmee je kunt aantonen dat je reuma hebt en daarom bijvoorbeeld graag wilt zitten in de trein. Maar dat voelt zo 'ziekenhuis-achtig'. Dus dacht ik aan een sieraad, maar dan wel geschikt voor mannen en vrouwen. 
Nog even los van de vorm en naamgeving heb ik de vraag of dit geschikt zou zijn? Vanuit mezelf geredeneerd zou ik zoiets wel dragen en ikzelf ben ook niet bang om vervolgens daarover het gesprek aan te gaan. Maar zien andere reumapatiënten dat ook zitten? 
Of zijn er andere ideeën om de zichtbaarheid van reuma te vergroten die geschikt zijn voor inzending bij ONVZ?
Tot 28 september kan het idee ingestuurd worden, dus graag ruim voor die tijd ontvang ik reacties.
Ben benieuwd!

woensdag 31 augustus 2016

Eindelijk zomer?!

Het leek vorige week alsof de zomer dan eindelijk begonnen is in Nederland. We hebben volgens mij net geen hittegolf bereikt, maar warm was het wel! En nog steeds is het zomers.
Ik krijg altijd veel vragen of ik me zomers beter voel met mijn reuma dan in de winter. Er heerst een beeld dat reumapatiënten het in de winter met de kou het zwaarder hebben. Maar ik moet zeggen dat ik het vorige week met die warme dagen en klamme nachten ook zwaar heb gehad. Door die warmte zet ik op (dat is voor meer mensen misschien herkenbaar), met als gevolg dat gewrichten met oude ontstekingen (mijn rechterwijsvinger en -knie) stijf en gevoelig worden. En die klamme nachten waren het ergst. Niemand slaapt dan natuurlijk goed, ik kreeg daarbij last van een stijve en pijnlijke rug. Op zondagochtend werd ik om 5 uur wakker van de pijn en ik wist niet meer hoe ik moest liggen. Het enige dat helpt is in beweging komen. Maarja, het was 5 uur in de ochtend, op zondag... Ik ben er toch maar uit gegaan, want liggen ging niet meer. Even een rondje door het huis gelopen, her en der wat ramen tegen elkaar open gezet om wat frisse ochtendlucht binnen te laten. Vervolgens toch maar weer in bed gaan liggen, want tja, wat moet je doen zo vroeg op de zondagochtend? Bovendien voelde ik me nog totaal niet uitgerust. Het heeft me de rest van de ochtend gekost om op gang te komen en ik was bijna in staat om mijn uitje in de middag af te zeggen. Maar ik ben wel gegaan, wetende dat dit uitje me ook energie op zou leveren. En ik ben blij toe!
Omdat ik dit niet eerder zo heftig had meegemaakt, heb ik in de besloten Facebook-groep van het Reumafonds de vraag gesteld wie dit nog meer zo ervaart. Wat een reacties! Ontroerend om te lezen. Tegelijkertijd vind ik het heel vervelend voor al die andere patiënten, omdat ik precies weet wat ze voelen. Anderzijds is het wel heel prettig om te weten dat je niet de enige bent.
Dit gevoel had ik enkele dagen daarvoor, op de meest tropische dag van die week notabene, al ervaren tijdens een patiëntenbijeenkomst van het Reumafonds. Wederom ontroerend om ieders verhaal en ervaringen te horen en tegelijkertijd zo fijn om te merken dat je niet de enige bent. We hebben daar ook gesproken over de onzichtbaarheid van de ziekte. Niemand ziet tegenwoordig dat je reuma hebt en chronisch ziek bent. Dat is natuurlijk te danken aan de medicatie, die nu veel beter symptomen onderdrukt dan enkele jaren geleden. Maar dat maakt het wel onzichtbaar en onherkenbaar, met als gevolg dat je als reumapatiënt vaak moet uitleggen wat de ziekte voor jou betekent. Ik doe dit al met mijn blog voor voornamelijk familie en vrienden. Maar ik wil meer mensen gaan bereiken. Mijn missie is om meer erkenning voor reuma te creëren in Nederland. Ik denk dat dit alle patiënten ten goede komt, maar mogelijk ook de artsen en onderzoekers. Jullie hulp heb ik daarbij nodig! Je kunt beginnen door mijn Facebook-pagina te liken (als je dat nog niet gedaan hebt): Carpe diem met reuma (aan de lay-out wordt nog gewerkt!). En je kunt mijn blogs delen op je eigen Facebook-pagina als je dat wilt, of doorsturen naar andere geïnteresseerden. Wat je maar kunt bedenken om aandacht te vragen voor mijn missie!
En zo is het! Gisteren had ik mijn missie namelijk nog niet bedacht :-) En met de inspiratie die ik krijg van de mannen achter dit platform en jullie hulp, gaat het me vast lukken!

woensdag 24 augustus 2016

Daten en reuma

Als single dertiger ontkom je niet aan de vragen of je aan het daten bent, of je ingeschreven staat op datingsites, of je aan Tinder doet.
Het antwoord dat ik sinds een half jaar geef op die vragen is ronduit nee!
Natuurlijk, ook ik heb gedatet. In de beginperiode veel zelfs, iedere maand weer met een andere man. Dat was een fase en die was ook nodig. Ze noemen het ook wel 'rebound', maar dat vind ik een vervelende term, omdat er een negatieve lading omheen hangt. Ik heb die periode absoluut niet als negatief ervaren (en volgens mij de mannen die met mij daten ook niet..). Het heeft me ook geholpen een beeld te vormen van het type man dat bij mij past.
Maar die man vond ik niet via datingsites en/ of -apps. En in plaats dat ik er plezier aan beleefde, kostte het me steeds meer energie. En juist met mijn energie moet ik als reumapatiënt zuinig omgaan! Dat heb ik wel gemerkt toen ik enkele maanden geleden veel last kreeg van vermoeidheid door mijn reuma. Ik heb me toen rigoureus uitgeschreven bij de datingsites. En wat een opluchting gaf dat! Alsof er een last van me schouders viel. Het gaf me direct zoveel rust. Bizar hoe dat werkt.
Maarja, toen ik me weer beter en fitter voelde, begon het toch weer een beetje te kriebelen. Op een avond was een bevriend stel bij mij op bezoek en de dame in kwestie vroeg me of ik Tinder op mijn telefoon heb. Het leek haar zo leuk om te swipen tussen de foto's van mannen, zij had dat namelijk (logisch) nog nooit gedaan. Oké dan, ik heb Tinder weer op mijn telefoon gezet en zij swipete de foto's naar links en rechts voor mij. De dagen erna heb ik zelf ook nog geswiped en wanneer dat leidde tot een match, heb ik ook nog gezellig gechat met de lucky man. Maar ik voelde de onrust alweer toenemen. En die ene keer dat het (bijna) resulteerde tot een date, werd ik al moe bij de gedachte daaraan. Een date is namelijk niet zomaar gezellig koffie/ wijn drinken. Nee, je doet je uiterste best om goed voor de dag te komen en geïnteresseerd te zijn in je date. En nog iets: wanneer vertel je dat je reuma hebt? Dat je daarom op tijd naar huis gaat, omdat je anders de volgende dag de prijs betaalt (oké, als de date niet leuk is, is dat een mooi excuus, maar dan nog). Kortom, een date kost energie. Natuurlijk, als het goed uitpakt, kan het je een heleboel energie en vlinders opleveren. Maar als ik van te voren al moe word bij het idee, dan doe ik het niet. Want ik heb geleerd naar mijn lichaam te luisteren. Om mijn energiebalans te houden, zoek ik juist naar dingen die me energie geven. 
Dus Tinder is nu definitief van mijn telefoon verwijderd. En dat voelt goed. En het toeval wil dat kort daarna ik de volgende tekst zag:
En zo is het!Ik ben blij met mijn single-status, doe dingen die ik leuk vind en die mij energie geven. Daarin kan ik een modus vinden om met mijn reuma om te gaan; mijn leven zo te plannen dat ik de juiste energiebalans kan vast houden. Op dit moment past daten niet in mijn leven, de energiebalans slaat dan de verkeerde kant uit. So be it, het leven biedt zoveel meer! Pluk de dag!


zondag 14 augustus 2016

detox weetjes

Zoals beloofd nog een blog met weetjes die ik heb opgedaan tijdens mijn detox-weekend, waarover ik de vorige keer mijn ervaringen heb geschreven.

Detoxen is een natuurlijk proces van je lichaam, je doet het continu. Het meest actief zijn je lever, longen, lymfesysteem, nieren en huid. Als je lever meer toxines (gifstoffen) binnen krijgt dan het kan verwerken, slaat het deze op in vetcellen, maar ook in organen, weefsels en gewrichten! Dit laatste zorgt dan vervolgens voor gewrichtspijnen èn deze opslag kan zorgen voor chronische ziektes (hallo reuma).
Verder blijkt dat 60-70% van je energie naar je spijsvertering gaat. Ik vond dit een hoog percentage, dat betekent dat je 30-40% over hebt voor overige activiteiten zoals sport, werk, huishouden, enz. En als je dan ook nog chronisch ziek bent, waar je lichaam ook energie naar stuurt, is dit percentage nog lager.
Ook heb ik geleerd dat een goede verhouding tussen zure en basische voedingsmiddelen van belang zijn voor het goed functioneren van je lichaam. Toxines en bepaalde (zure) voedingsmiddelen verzuren je lichaam. Een zuur lichaam kan een voedingsbodem zijn voor ziektes (hallo reuma). Het beste is een verhouding van 70% basisch eten ten opzichte van 30% zuur eten. Wat is dan basisch en wat is zuur? Zie dit overzicht:
Kort gezegd is water neutraal, basisch zijn alle groenten en fruit (zelfs mandarijnen en grapefruit!) en groene thee. Zuur is alle frisdrank, fruitsappen, zuivel, koffie, tarwe en granen, vlees, eieren, noten en alcoholhoudende dranken.




Verder zijn de juiste voedselcombinaties van belang om je spijsverteringsproces te versnellen en te verbeteren. Zo kun je eiwitten en koolhydraten beter niet combineren omdat dit zwaarder verteerbaar is. Beter is het om dit te combineren met groente. Dus vlees met groente, maar zonder pasta/ rijst/ aardappelen. Of pasta met groente, maar zonder kip of ander eiwitrijk voedsel. Fruit met yoghurt kan wel, omdat yoghurt gezien wordt als een zuur en niet als eiwitrijk voedsel. Muesli is een koolhydraat, dat kan dan weer beter niet met yoghurt/ zuivel. 
En denk je gezond te zijn door na de maaltijd een bak fruit als toetje te eten? Beter van niet! Fruit is namelijk heel snel verteerbaar, dit verteert al in een halfuur. Als je dit eet na een avondmaaltijd, die doorgaans zwaarder verteerbaar is, komt het fruit daarbovenop te liggen en kan dan niet verteren met als gevolg dat het gaat gisten en toxines verspreidt in je lichaam.
Ook blijkt dat de kleur van groente en fruit zegt veel over de eigenschappen daarvan. Rood, paars en blauw fruit (bosbessen, frambozen, aardbeien, rode appels) zitten vol antioxidanten. Zij beschermen tegen vrije radicalen die de celdeling ontregelen en zo kanker kunnen veroorzaken. Groene bladgroente bevatten chlorofyl wat ontgiftend werkt. Gele producten, zoals kurkuma en gember werken ontstekingsremmend (dag reuma).
Tot slot is ons parasympatisch zenuwstelsel (ken je die term nog van de biologie-les van vroeger? ;-) ) verantwoordelijk voor de spijsvertering en het immuunsysteem, maar dit functioneert alleen in rust. In de huidige tijd hebben we allemaal een druk bestaan en wordt ons sympatische zenuwstelsel veel aangesproken. Van belang is dus om te zorgen voor ontspanning en rust om ons parasympatische zenuwstelsel te laten werken (dag reuma). Toevallig kwam ik vandaag een artikel op nu.nl tegen over het belang van rust voor betere prestaties van Pieter van den Hoogenband, die nu bedrijven adviseert het beste uit hun medewerkers te halen. Het artikel rept niet over het belang van voeding, maar de link met bovenstaande wil ik toch even leggen: http://www.nu.nl/advertorial/advertorial-onvz-/4304985/van-hoogenband-een-dutje-doet-wonderen.html
Dit alles bracht mij tot de conclusie hoe belangrijk voeding is voor een gezond lichaam, maar ook hoe belangrijk het is om voldoende rust en aandacht te geven aan je lichaam, zeker als je een chronische ziekte zoals reuma hebt. Desalniettemin 'zondig' ik nog weleens, want het leven moet wel leuk blijven en iedere dag enorm letten op wat je eet, is niet leuk meer. Maar ik ben me wel meer bewust van het effect op mijn lichaam, ik heb dit ook daadwerkelijk gemerkt tijdens en kort na het detoxweekend (zoals te lezen in mijn vorige blog). Dit betekent dat ik bewust 'gezonde en gifstofvrije' dagen toevoeg aan mijn week, om mijn lichaam te ondersteunen bij het detoxen. Door bovenstaande weetjes en door mijn ervaring ben ik namelijk ervan overtuigd dat dit mij helpt.

zondag 31 juli 2016

Detox vermoeidheid weg

Enkele weekenden geleden heb ik een Detox retreat gehad. Dat was middenin de periode van vermoeidheid, negativiteit en (gedeeltelijk) ziek zijn van mijn werk. De retreat had ik lang daarvoor al geboekt, maar de timing had niet beter kunnen zijn. Toen ik de retreat boekte, had ik al last van vermoeidheid en negatieve energie in mijn lijf. Nieuwsgierig als ik ben naar (alternatieve) methoden om met mijn reuma en alle symptomen die daarbij horen om te gaan, heb ik de detox retreat geboekt in de hoop dat me dit zou helpen van de vermoeidheid en negatieve energie af te komen.
En dat heeft geholpen! Ik voelde me als herboren, zo fijn :-)
Voorafgaand aan het weekend kreeg ik een afbouw schema gemaild. Je lichaam moet namelijk wennen aan het minder eten, dus is het verstandig om je lichaam daarop voor te bereiden. Dat afbouwen kostte me weinig moeite; zoals jullie weten eet ik al heel bewust, dus de eerste dagen waren voor mij bijna mijn dagelijkse kost. Voedingsstoffen die je sowieso moet mijden zijn alcohol, koffie en vlees. Later in de week komt daar zuivel bij. Op de laatste dag van het afbouwen eet je alleen nog maar groente en fruit. Vervolgens startte het weekend met alleen maar sapjes.
Ik heb het weekend geboekt bij het Banyan Centre in Thermen Bussloo (zie: https://banyancentre.nl/ ). Het gehele weekend (van vrijdag t/m zondag) verbleef ik in het hotel van de Thermen. Tevens mocht ik het gehele weekend gratis gebruik maken van de sauna-faciliteiten. Alles was keurig verzorgd! De kamer was luxe, het Banyan Centre heeft een aantal ruimtes in het hotel waar wij (de Detox-groep) aldoor gebruik van konden maken. Eén van die ruimtes was een huiskamer waar je thee kon zetten, supplementen kon nemen om je darmen extra te reinigen, er stond een schaal met citroenen en gember voor in je thee en waren luie stoelen waar je lekker een boek of tijdschrift kon lezen. Eveneens kon je er een kruik pakken voor 's avonds in bed. En geloof me, die heb ik zeker gebruikt! Door het detoxen krijg je het best koud, ook al was het begin juli. 
In het programma stonden de tijdstippen waarop we als groep samen komen voor een sapje, workshop of yogasessie. Maar niets was verplicht, je was er puur voor jezelf. Iedereen was er met haar eigen verhaal om het detox weekend te doen, dat was heel mooi. Ik heb dat weekend mijn telefoon uitgezet om echt even alleen 'me, myself & I time' te hebben. 
De combinatie van het detoxen en de sauna vond ik ook heel fijn. Je ontgift je lijf niet alleen door middel van het sapvasten, maar ook door het zweten in de sauna. En fijn voor mijn reumatische lijf: er waren twee infrarood sauna's! Daar heb ik regelmatig gelegen :-) En met uitzicht over het meer van Bussloo en een heftige onweersbui was ook dat weer een ervaring!
Het detoxen is me verder alles meegevallen. Ik was bang dat ik last zou hebben van honger of een rommelende maag, maar dat was eigenlijk niet het geval. Ongeveer om de drie uur kregen we een sapje die we met een lepel opaten. Dat is een beetje je maag- darmstelsel voor de gek houden, omdat je er extra lang over doet, voorkom je een hongergevoel. 
Op de zaterdagochtend werd ik wel wakker met een lichte hoofdpijn, dit hoort erbij, maar na de ochtend-yoga en sauna was dit best snel weer verdwenen.
Op zondagochtend werd ik volledig uitgerust en helder wakker. Dat had ik al lang niet meer meegemaakt! Ik voelde me bijzonder goed. In de middag sloten we het weekend met de groep af en kon iedereen haar ervaringen delen. Ik deelde dat ik me als herboren voelde; de vermoeidheid was weg, ik voelde geen negatieve energie meer. Dit was een gevoel dat ik lang niet meer zo ervaren had.
De kunst is vervolgens om dat vast te houden. De vermoeidheid en negatieve energie is nog steeds weg; ik word uitgerust wakker. Het heldere gevoel in mijn hoofd dat ik na het detoxweekend had, is inmiddels weg. Maar dat is ook logisch; ik eet weer normaal, mijn telefoon staat weer aan, ik werk weer, kortom mijn leven is weer bezig nadat ik dit even 'on hold' had gezet.
Zo'n detox retreat vind ik zeker voor herhaling vatbaar! Het is echt een manier om je lichaam even te resetten. Dat is voor iedereen goed, maar ik denk vooral voor chronisch zieken. We hebben toch bepaalde gifstoffen in ons lijf die ons lijf aanvecht, op welke manier dan ook. Door te detoxen help je je lijf om de reguliere gifstoffen die je via voeding binnen krijgt, af te voeren, waardoor je lijf zijn aandacht ergens anders aan kan besteden. Klinkt misschien wat vaag, ik ben ook geen arts of detox-coach, maar dit is voor mij een verklaring voor wat ik ervaren heb gedurende dat weekend. 
Interessant is vervolgens om na te gaan welke voedingsstoffen niet goed zijn voor mijn lijf. Om dat goed te kunnen doen, zou ik stapje voor stapje weer een voedingsstof moeten toevoegen aan mijn eetpatroon. Dat klinkt mij als een redelijk onmogelijke opgave. Wat ik wel bedacht heb om te doen is om één dag per week een groente en fruit dag in te lassen. Ik zou ook kunnen kiezen voor één sapdag per week, maar ik ben bang dat me dat vooral energie zal kosten, doordat ik wel mijn gewone (werk)week heb en nog steeds moet letten op mijn energielevel. In elk geval heb ik een beter gevoel bij een groente en fruit dag. Ik doe dit op de maandag, na het weekend, om maar meteen te ontgiften van de alcoghol dat ik in het weekend drink :-) Bovendien ben ik in het weekend wat makkelijker met eten, terwijl ik doordeweeks goed oplet met eten (zoals jullie in mijn eetdagboek-blog hebben kunnen lezen).
Tijdens het detoxweekend heb ik ook weer wat kennis opgedaan over voedingsstoffen, het effect daarvan op je lichaam, welke voedingsstoffen je beter niet kunt combineren, en allerlei andere weetjes. Daarover zal ik in een volgende blog meer schrijven.



maandag 4 juli 2016

Op weg naar een nieuwe balans?

Sinds vorige week ben ik weer begonnen met werken na bijna twee weken thuis te zijn geweest vanwege mijn vermoeidheid. Met de bedrijfsarts heb ik afgesproken dat ik nog halve dagen werk. Dat voelt goed. Ik wilde weer aan het werk, enerzijds omdat ik het type niet ben om thuis te zitten en anderzijds omdat werken nodig is om een nieuwe balans te vinden.
Vorige week voelde het nog als een wankel evenwicht, ik hoop dat het deze week beter gaat. Want feit blijft wel dat ik me niet op mijn plek voel in mijn huidige werkomgeving. En dat kan mijn herstel mogelijk in de weg staan.
Een tijdje geleden hoorde ik over een model dat je kan helpen om te bepalen waar je verandering in je leven moet aanbrengen om je gelukkiger te voelen. Dat is het zogenaamde Circle of Life Model. Dit model verdeelt je leven in 4 gebieden: gezondheid (eventueel te verdelen in fysieke en mentale gezondheid), relaties, werk/ school en geld. Deze vier gebieden staan in een cirkel in verbinding met elkaar. Het idee is dat je deze vier gebieden elk een cijfer geeft. Welk gevoel geeft dat gebied je? Geeft het je energie? Vervolgens is het de vraag welk cijfer je leven dan heeft. En dat is niet wat je denkt. Het is namelijk niet het gemiddelde van deze cijfers. Nee, kijk naar het gebied met het laagste cijfer, dat is het cijfer dat je leven heeft. En dat geeft dus aan dat dit gebied moet veranderen om je gelukkiger te voelen. Daar zit de grootste noodzaak. Als je dat verandert, zullen de andere gebieden ook verbeteren.
Dit model gaf mij een verhelderend inzicht. Op het domein werk gaf ik mezelf een 3; ik word er op dit moment niet gelukkig van, het kost me energie. Op het domein fysieke gezondheid gaf ik mezelf een 4; de vermoeidheid breekt me op, ik werd er verdrietig van, misschien zelfs een beetje depri. De overige domeinen scoorden een ruime voldoende, dus die zijn niet interessant. Kijkend naar mijn eigen Circle of Life Model zag ik dat wanneer ik veranderingen aanbreng in mijn werk, dit mijn fysieke gezondheid ook in positieve zin zal veranderen.
Maar dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. En helaas kon het niet voorkomen dat ik me ziek heb moeten melden. Dit proces heeft me wel geleerd om goed te luisteren naar mijn lichaam en welke boodschap het afgeeft. 
En er is hoop! Kort voor ik me ziek meldde, ontving ik via een LinkedIn-connectie een hele leuke vacature. Vandaag heb ik een tweede gesprek gehad. Ik hoop zo dat het lukt. Ik krijg zo'n goed gevoel en energie van deze organisatie. Dit zou de verandering op het domein werk kunnen zijn die ik zo nodig heb.
Duimen jullie voor me?

Ha, en wie weet als deze verandering lukt, dan heeft dat invloed op de andere gebieden, dus ook het gebied relaties. Misschien kom ik dan wel een leuke man tegen ;-)

dinsdag 21 juni 2016

niet in balans

Hoe goed ik ook op mijn eten let om me goed te voelen, zoals jullie in mijn vorige blogs hebben gelezen, soms trekt mijn lichaam daar zich niks van aan.
Vorige week heb ik me ziek moeten melden op mijn werk, omdat de vermoeidheid me teveel werd. Eigenlijk heb ik er al maanden last van, maar heb ik wel doorgewerkt. Ik probeerde ermee om te gaan door mijn leven te 'downsizen': doordeweeks in de avonden niets afspreken en in het weekend maar 1 sociale afspraak. Maar dat hielp niet; ik bleef vermoeid. Zo'n gevoel:



Begin juni besprak ik dit met de reumaverpleegkundige en zij gaf heel treffend terug "maar het enige dat je dan nog doet is werken". Euh ja, en sporten, maar dat ging ook niet echt fijn. Dat hakte er even in en samen kwamen we erop uit dat het goed zou zijn als ik met de bedrijfsarts contact zou opnemen om te bespreken hoe ik het werk een tandje minder kon doen. Want, ik moet weer dingen gaan doen die me energie geven om de balans terug te vinden en dat is juist datgene wat ik 'gedownsized' had.
Goed, ik ga een afspraak maken met de bedrijfsarts binnen een grote organisatie als waar ik werk. Ik zal jullie meenemen hoe dat is gegaan: 
Na mijn afspraak bij de reumaverpleegkundige heb ik direct overlegd met mijn leidinggevende die een afspraak bij de bedrijfsarts ondersteunt. Op vrijdag 3 juni mail ik de bedrijfsgeneeskundige dienst met mijn verhaal en dat ik een afspraak bij de bedrijfsarts wil. Op dinsdag 7 juni krijg een ik een reactie dat de bedrijfsarts waar ik terecht zou moeten tot zijn vakantie vol zit. Ik kan wel bij iemand anders terecht, als ik dat wil, moet ik even bellen. Dat doe ik op woensdag 8 juni. Degene die ik aan de lijn krijg, weet niet van deze mailwisseling en weet ook niet bij wie ik dan terecht zou kunnen. Diegene die mijn mail beantwoordt heeft, werkt niet op woensdag, dus ze kan ook niet overleggen. Ze stelt voor dat ik de mail beantwoord en ik word dan op donderdag 9 juni teruggebeld. Ik beantwoord de mail netjes, maar ik word niet teruggebeld. Maandag 13 juni bel ik dus zelf maar en doe dit hele verhaal. Eerst kunnen ze de mailwisseling niet terug vinden, dan stellen ze verbaasd de vraag dat ik niet ziek gemeld ben (nee, duh, dat wilde ik juist voorkomen!). Uiteindelijk een afspraak kunnen maken bij een vervanger, op woensdag 22 juni... drie weken na mijn afspraak bij de reumaverpleegkundige.

Diezelfde maandag eindig ik met knallende koppijn op de bank en dat was voor mij een signaal dat het eigenlijk zo niet verder ging. Dus nu zit ik thuis, ik slaap veel en doe alles op een heel laag tempo. Voor het opstaan neem ik echt mijn tijd; als ik wakker word, voel ik me nog niet uitgerust en ik heb vaak last van een stijve rug. In de middag lig ik vaak nog een uurtje op de bank. En ik focus me op dingen die me energie geven: met vrienden afspreken, mijn vrijwilligerswerk in het Ronald McDonaldhuis en paardrijden. Over dat laatste gesproken: sinds ik me ziek heb gemeld, gaat dat ineens heel fijn! Veelzeggend...
Het zegt me dat ik de juiste keuze heb gemaakt, dat er spanning uit mijn lichaam geraakt. Ik blijf het bijzonder vinden hoe paarden je zo goed aanvoelen en je zo spiegelen. Volgens mij zijn er meer reumapatiënten die paardrijden, ik ben benieuwd of zij dat ook zo ervaren?

Inmiddels ben ik een week thuis en ik voel me al wel beter, maar het is nog een wankel evenwicht. Morgen heb ik de afspraak bij de bedrijfsarts. Ik heb al wel ideeën hoe ik het werk wil opbouwen, ik hoop dat ze daarin mee wil gaan. Een heikel puntje is namelijk dat mijn huidige werkomgeving me geen energie geeft. Zo'n grote, hiërarchische, politieke organisatie past niet bij en ik voel me er niet op mijn plek. Juist als het gaat om dingen doen die me energie geven en de balans weer terug vinden, ben ik bang dat als ik snel weer volledig werk, weer terug bij af ben. Zoals een andere reumapatiënte tegen me zei: "je kunt altijd minder dan je denkt". En dat is iets dat ik goed moet onthouden, omdat ik snel teveel doe. 

Mijn doel is in elk geval dat mijn leven weer in balans komt. En feit is dat het levensgebied dat de disbalans veroorzaakt, aangepakt moet worden. In mijn geval is dat dus werk. 
Met dat in mijn achterhoofd ga ik morgen het gesprek met de bedrijfsarts aan. Overige tips ontvang ik graag!
En ik houd jullie op de hoogte. 


woensdag 1 juni 2016

Eetdagboek

Jaja, hier is het dan, mijn eetdagboek van vorige week:

Maandag 23 mei
Ontbijt:
Glas water en kiwi
Notenmuesli met gojibessen en halfvolle biogarde yoghurt. Glas jus d'orange.

Tussendoor:
Kopje espresso, thermosbeker thee (ong 450 ml)
Plak chocoladecake (ik zondig ivm verjaardag collega)

Lunch:
2 speltboterhammen met tonijn en komkommer
1 speltboterham met extra belegen kaas en bieslook
Thee

Tussendoor:
Kopje cappuccino, water (500 ml)
Appel, enkele mini worteltjes
1/3 glas biologisch cranberrysap aangevuld met water (dan is het minder zoet)

Avond:
plaattaart met asperges
Restant van plaattaart met asperges 
(zie voor recept: http://www.ilovehealth.nl/wp/plaattaart-met-asperges/) Ik heb het iets aangepast door een mix te nemen van groene en witte asperges.
1/3 glas appelsap aangevuld met water

Gesport bij Fit20 dus na afloop trek: bakje magere Franse kwark met enkele zwarte bessen en theelepel gebroken lijnzaad. Kwark voor de eiwitten en lijnzaad voor de vezels.
Verder nog 2 glazen water

Glas water om medicijnen (20 mg MTX en 500 mg Naproxen) in te nemen.

Dinsdag 24 mei
Ontbijt:
Glas water en kiwi
Notenmuesli met gojibessen en halfvolle biogarde yoghurt. Glas jus d'orange.

Tussendoor:
Kopje espresso, thermosbeker thee (ong 450 ml), cappuccino.
Reep van Pulsin als tussendoortje. Pulsin repen bevatten uitsluitend natuurlijke, gezonde ingrediënten zoals goji bessen en maca. Ze zijn veganistisch, zuivel- en glutenvrij en bevatten geen toegevoegde suikers. Verkrijgbaar bij de Tuinen. Ik at de raspberry & goji raw chocolate brownie, klinkt goed toch?

Vergadering met lunch, dus helaas minder verantwoord:
mini-wrap met gerookte zalm en sla en bruin broodje met kaas en sla. Beker karnemelk.

Tussendoor:
Water (500 ml)
Appel
1/3 glas biologisch cranberrysap aangevuld met water

Avond:
Kikkererwtenstoof met couscous (volkoren!)
1/3 glas appelsap aangevuld met water

Pot thee
Stukje pure chocolade (75%, gezoet met kokosbloesemsuiker van het merk Vivani, verkrijgbaar bij biologische supermarkt).

Glas water om medicijnen (500 mg Naproxen) in te nemen.

Woensdag 25 mei
Ontbijt:
Glas lauwwarm citroenwater
Schaaltje havermoutpap met enkele zwarte bessen, theelepel gebroken lijnzaad en snuf kaneel. (Kaneel heeft een ontstekingsremmende werking, dus als het maar even kan, strooi ik het ergens bij. Alle kleine beetjes helpen!)
Glas jus d’orange
Kopje koffie

Tussendoor:
Pot thee
Suikervrije chocolademuffin met framboos (restant van mijn verjaardagstraktatie :-) )

Lunch:
1 plak fries roggebrood met extra belegen kaas en een beetje grove mosterd (Let op! Ook hier zit vaak suiker in. Ik heb mosterd van het merk Smaakt, die is wel suikervrij. Oh en wist je dat mosterd zorgt voor een snellere afbraak van vet? Het schijnt dat daar het gezegd ‘mosterd na de maaltijd’ vandaan komt.)
2 zuurdesem rogge crackers (van Wasa), 1 met tonijn en komkommer, 1 met geitenkaas, bieslook en komkommer.
Glas naturel sojamelk, klein beetje gezoet met bodempje appelsap.

Tussendoor:
Flesje water (500ml)
Ik ben net terug van paardrijden, dus trek! Rijstwafel (van zilvervliesrijst, Zonnatura) met biologische notenpasta (dit is eigenlijk een soort pindakaas, maar dan met verschillende noten en zonder suiker en andere toevoegingen. Verkrijgbaar bij Action, of all places!)
Glas water
Enkele mini worteltjes

Avond:
Volkoren speltpasta met Italiaanse groenten en zelfgemaakte saus van blik tomatenblokjes, knoflook, peterselie en chilipeper.
1/3 glas appelsap aangevuld met water

Pot thee

Glas water om medicijnen (500 mg Naproxen) in te nemen.

Donderdag 26 mei
Ontbijt:
Glas water en kiwi
Notenmuesli met gojibessen en magere Franse kwark. Glas jus d´orange.

Tussendoor:
Kopje espresso, thermosbeker thee (ong 450 ml), cappuccino.
Reep van Pulsin als tussendoortje, deze keer had ik de Almond & Raisin Raw Chocolate Brownie.

Lunch:
2 speltboterhammen met tonijn en bieslook
1 speltboterham met extra belegen kaas en bieslook
Smoothie aardbei, appel banaan van de AH

Tussendoor:
Water (500ml)
Enkele miniworteljes
omelet

Avond:
Ik ga paardrijden, dus dan neem ik een maaltijd die niet te zwaar op de maag ligt, want daar heb ik alleen maar last van. Deze keer wordt het een omelet met restanten groente. Daarbij eet ik een zuurdesem rogge cracker met geitenkaas.
En een longdrinkglas met 1/3 appelsap, aangevuld met water.

Flesje water (500ml)

Glas water om medicijnen (500 mg Naproxen) in te nemen.

Vrijdag 27 mei
Ontbijt:
Glas water en kiwi
Notenmuesli met gojibessen en magere Franse kwark. Glas jus d´orange.
Kopje koffie

Tussendoor:
Pot thee
Rijstwafel met honing

Lunch:
1 speltboterham met tonijn
1 speltboterham met belegen kaas en bieslook
1 speltboterham met geitenkaas en bieslook
Glas naturel sojamelk, klein beetje gezoet met bodempje appelsap.

Tussendoor:
Pot thee
Appel in stukjes gesneden met enkele dadels en snuf kaneel, opgewarmd. Jammie!

Mama komt om me nog mee uit eten te nemen voor mijn verjaardag. We nemen een glas witte wijn met enkele mini worteltjes en blokjes belegen kaas met mosterd als borrel.

Avond:
Heerlijk 3-gangen menu met wijnarrangement…

Kop thee

Zaterdag 28 mei
Ontbijt:
Glas lauwwarm citroenwater
Schaaltje havermoutpap met theelepel gebroken lijnzaad en snuf kaneel. Glas jus d’orange. Kopje espresso.

Tussendoor:
Ik heb paard gereden met dit benauwde weer, dus vocht aanvullen:
1 liter water

Lunch:
1 volkorenboterham met sardines en tomaat
1 volkorenboterham met geitenkaas en tomaat
1 zuurdesem roggecracker met biologische notenpasta.
1/3 glas appelsap aangevuld met water

Tussendoor:
Pot thee en een suikervrije chocolade muffin

Enkele dadels gevuld met geitenkaas
Appelcider (zelfgemaakt door een goede vriend van mij met appels uit de tuin van zijn ouders, dus eigenlijk hartstikke biologisch!)

Avond:
Zelfgemaakte pizza. Alhoewel, de bodem niet. Dat is een volkoren speltbodem van het merk La Bio Idea (verkrijgbaar bij een biologische supermarkt). Op de pizza heb ik deze keer een half sjalotje, knoflook, spinazie, puntpaprika, salami, tomaatjes en geitenkaas gedaan. Je kunt hiermee eindeloos variëren, het is supersimpel en zoveel gezonder dan een afhaal of een diepvriespizza.
Glas water.

Zondag 29 mei
Ontbijt:
Glas lauwwarm citroenwater
2 plakjes fries roggebrood, 1 met geitenkaas en honing, 1 met kaas en appelstroop. Glas jus d’orange, kopje cappuccino met sojamelk en snuf kaneel.
Hiermee heb ik vezels, eiwitten en voldoende energie binnen voor mijn paardrijles straks!

Tussendoor:
smoothie
1 liter water

Lunch:
2 volkorenboterhammen met salami en kaas.
Zelfgemaakt smoothie met wortel, spinazie, banaan en sojamelk 



Tussendoor:
Appelcider
Enkele mini worteltjes en handje ongezouten noten

Avond:
bietensalade
Bietensalade met volkoren couscous 
Glaasje witte wijn

Pot thee






Wat mij zelf opvalt aan mijn eetpatroon is dat ik veel minder vlees eet dan voorheen en veel meer groente. Ook probeer ik te letten dat ik meer eiwitten dan koolhydraten inneem. Eiwitten zijn de bouwstoffen van je lichaam en omdat ik toch vier keer per week sport, kunnen mijn spieren wel wat voedingstoffen gebruiken. Sowieso vind ik het belangrijk dat mijn spieren sterk zijn, omdat mijn gewrichten de zwakke plek zijn. 
In elk geval voel ik me hier goed bij!
En heel toevallig verschijnt vandaag in het nieuws een bericht dat artsen meer zouden moeten letten op de voeding van patiënten en niet meteen pillen moeten voorschrijven: http://www.rtlnieuws.nl/nederland/focus-huisarts-moet-anders-minder-medicijnen-maar-goede-voeding

zondag 22 mei 2016

Wie jarig is, trakteert!

Vorige week was ik jarig. 
En wie jarig is, trakteert.
Dus heb ik een middag in de keuken gestaan om lekkere en gezonde traktaties te bakken voor op mijn werk.
In mijn vorige blog (en ook eerdere blogs) schreef ik al dat ik zoveel mogelijk suikervrij probeer te eten, omdat ik me daar beter bij voel. Maar het blijkt ook steeds meer dat al die toegevoegde suikers niet goed voor een mens zijn. Lees dit recente artikel maar eens: http://www.rtlnieuws.nl/gezondheid/van-afgetrainde-man-tot-waggelend-wrak-dit-gebeurt-er-als-je-suiker-eet En dan at deze man niet eens extreem ongezond. En kun je nagaan wat het effect is als je chronisch ziek bent en daardoor lichamelijk zwakker en vatbaarder.
Dus ik dacht, iedereen kan er baat bij hebben om zoveel mogelijk suikervrij te eten en laat ik klein, binnen mijn eigen wereld, beginnen. Dat begon met mijn vorige blog waarin ik jullie ook vroeg of jullie geïnteresseerd zijn in mijn eetdagboek? Ik lees nog steeds graag wat jullie willen! :-)
En vorige week bedacht ik dat ik door mijn verjaardagstraktatie ook mijn collega's kan inspireren. Dit heb ik gemaakt: 
Je ziet in het midden een 'bye bye belly' peren-kwark-brood en daaromheen glutenvrije chocolade muffins gevuld met frambozen. Dat glutenvrij is omdat ik een collega met een glutenallergie heb en het leek me leuk om een keer uit te proberen glutenvrij te bakken.
Klinkt goed toch? En het was lekker ook!
Misschien denk je, brood, is dat niet wat raar om te trakteren? Tja, wie zegt dat? Het heet een brood, omdat de structuur er meer naar is met de havermoutmeel en boekweitmeel. Door de peer, rozijnen en walnoten die ik eraan toegevoegd heb, smaakt het wel als een gevulde cake..., of brood..., ach, what's in a name...?
En wat heb ik dan gebruikt om het zoet te maken als ik geen suiker toevoeg? Heel simpel. Zoetmakers uit de natuur: banaan en dadels.
Voor de recepten, klik op de volgende linkjes:
Ik had al gezegd toch, dat ik fan ben van I Love Health? :-)
Ben benieuwd wat jullie ervan vinden! En of je het ook wilt uitproberen.
Let me know! 


woensdag 11 mei 2016

Life is all about balance

Voor diegene die mij kent en/ of mijn blog vaker leest, weet dat ik zo gezond mogelijk probeer te leven vanwege de reuma. Ik geloof er namelijk in dat dit van invloed is op mijn gehele gestel: body mind soul.
Enkele jaren geleden toen ik net de diagnose reuma had gekregen ben ik op zoek gegaan naar welke invloed voeding kan hebben. Als je op internet zoekt, vind je van alles. Maar er is één gemeenschappelijke deler: binnen het reguliere circuit kan ik niet terecht, omdat wetenschappelijke onderzoeken niet ondersteunen dat voeding van invloed is op het ziektebeeld. Toch las ik ook verschillende verhalen van reumapatiënten die wel baat hebben bij het mijden (want daar komt het vaak op neer) van bepaalde voeding(stoffen). Na veel lezen, sessies bij alternatieve genezers en uitproberen kwam ik tot de conclusie dat het mijden van toegevoegde suikers en slechte E-nummers (zoals E621, smaakversterker) voor mij werkt.
Inmiddels zijn we een aantal jaar verder, is foodbloggen een enorme hype en heb ik meer inspiratie opgedaan over gezond eten. Ik ben fan van foodblogger Daisy Oppelaar (www.ilovehealth.nl ). Zij gaat uit van zo puur mogelijk eten, dus geen toevoegingen zoals kleurstoffen, smaakstoffen, conserveringsmiddelen èn toegevoegde suikers. En bij haar is dit ingegeven door het prikkelbaar darmsyndroom, ook een medisch probleem. Sinds begin dit jaar maak ik regelmatig recepten van haar site en eet ik zo puur mogelijk. En ik voel me echt gezonder en beter! 
Natuurlijk zondig ik ook wel eens, want ik hou tenslotte wel van lekker eten en genieten. Dus ik drink heus nog wel een wijntje of een biertje en met een verjaardag neem ik ook een stukje taart. Zolang ik de 80/20 regel maar volg: als je 80% van de tijd goed eet, mag je 20% van de tijd zondigen. Voor mij betekent dit doordeweeks goed eten en in het weekend mag ik dan een croissantje bij het ontbijt, wijntje bij de borrel :-)
Maar ik merk dat wanneer ik meer last heb van mijn reuma en dan met name van vermoeidheid, ik het lastiger vind om me aan mijn gezonde eetpatroon te houden. Juist als ik vermoeid ben, heb ik behoefte aan snacks met suiker. Niet raar natuurlijk, want dat geeft energie. Maar het vervelende van toegevoegde suiker is dat het even een enorme energie-piek geeft, om daarna weer een enorm dal te creëren. Juist om die reden zou ik dan suikers moeten mijden, zodat ik een constanter energieniveau heb. Het is een soort vicieuze cirkel waar ik in zit en het vergt veel wilskracht om daar uit te komen. Uiteindelijk lukt het me wel en meestal volgt dan een periode waarin ik strikt eet. En dan merk ik echt verschil: ik ben fitter en heb een constanter energielevel. 

Ik noemde al dat foodbloggen een nieuwe hype is, sterker nog, eten lijkt wel een nieuwe religie tegenwoordig. Maar dat betekent wel dat er interesse en aandacht voor is. En nu vraag ik me af of jullie als lezers van mijn blog geïnteresseerd zijn in hoe mijn eet-ritme eruit ziet? Zoja, willen jullie dan een eet-dagboek van mij lezen? Dan houd ik een week lang bij wat ik eet en dat schrijf ik in mijn blog. Of willen jullie tips voor recepten/ maaltijden zonder suikers en andere toevoegingen?
Laat het me weten! 

Word ik dan ook een foodblogger? Nee, dat was niet mijn plan. Deze blog gaat over mijn leven met reuma. En toevallig zoek ik in eten een manier om mijn lijf sterker te maken om met de reuma om te gaan. Door hierover ook te schrijven, hoop ik anderen het leven met reuma beter te laten begrijpen en andere reumapatiënten of chronisch zieken te inspireren.
Bovendien, de titel van de blog geeft aan dat het over balans gaat tussen body mind en soul. Dus alle drie de aspecten komen langs in mijn blog, daar kunnen jullie van op aan!

Ben benieuwd naar de reacties :-)

vrijdag 15 april 2016

een week om snel te vergeten

Zo, dit is een week om snel te vergeten. Nog maar kort geleden schreef ik een blog dat ik me weer moe voel de laatste tijd en waarschijnlijk mijn grenzen weer over ben gegaan. Afgelopen weekend voelde ik me eindelijk weer goed en dacht ik dat er een stijgende lijn in zat. Maar maandagochtend ging de wekker, klaar voor een nieuwe werkweek met belangrijke afspraken. En ik voelde me slecht: moe, pijn in mijn knie en rug en vooral moe. Ik ben nog wel opgestaan, maar dat was een slecht idee. Ik vind het moeilijk uit te leggen hoe dat voelt, maar mijn lijf protesteert aan alle kanten en wil gewoon echt niet. Het staan naast mijn bed was al teveel. Dus weer terug in bed, nog een halfuurtje slapen en dan opnieuw proberen, want ik wil toch aan het werk. Maar nee, het ging niet. Ik moet nu naar mijn lichaam luisteren en me ziek melden. Het is lang geleden dat ik me zo gevoeld heb, dat zelfs mijn bed uitkomen om naar de wc te gaan veel moeite kost. 
Het was voor mijn doen een suffe week: veel slapen, op de bank zitten, blij zijn met een blokje om lopen. Vanwege mijn drukke werkweek zou ik al niet paardrijden deze week en dat kwam nu eigenlijk goed uit. Donderdag wilde ik echt weer aan het werk. Het opstaan kostte nog moeite, dus ik ben begonnen met thuis werken en in de middag naar Den Haag gegaan. Het was fijn om weer nuttig bezig te kunnen zijn, maar de middag was wel intensief. En dan de goedbedoelde interesse en vragen van collega's. Ik voelde me al bezwaard om ziek te melden en dan hoor je dat je er wel goed uit ziet, ook goedbedoeld, maar zo voel ik me niet. 
Nu maar een rustig weekend tegemoet gaan met weinig afspraken. Oh, wacht, ik ga mijn lieve zus en zwager helpen verhuizen. Oké, stapje terug: anderen mijn auto laten vullen met dozen en niet te fysiek bezig zijn en op tijd weer naar huis.
Poeh het is wel weer de ultieme test om niet over mijn grenzen te gaan. Het besef dat ik mijn leuke gezellige single leven opnieuw moet 'downsizen' is wel ten volle doorgedrongen. Dus vanaf nu een regelmatig leven met doordeweeks geen sociale afspraken en het weekend beperken tot één sociale afspraak. Regelmatig eten, sporten en op tijd naar bed gaan deed ik al, dat vergt geen verandering. Maar hoe doe ik dat dan met daten? ;-) Tenslotte ben ik een single 30-er en met zo'n gedwongen gestructureerd leven is de kans klein dat ik spontaan een leuke man tegen kom. Iemand tips? ;-) 
Laten we hopen dat de lente doorzet en de zomer snel komt, dan voel ik me vast beter. In elk geval probeer ik volgende week weer te starten met een normale week, ik wil het graag, hopelijk werkt mijn lijf daaraan mee.

dinsdag 5 april 2016

niet teveel willen doen

Het duurt inmiddels alweer ongeveer twee weken, die vermoeidheid. Deze blog zit al ongeveer net zo lang in mijn hoofd, maar ik heb eerder niet de puf gehad om het te schrijven.
Het blijft frustrerend die vermoeidheid, ook al weet ik dat het erbij hoort. Maar juist nu het lente wordt, heb ik weer zin van alles te doen. En daar zit nu juist het probleem. Ik blijf het moeilijk vinden om niet over mijn grenzen te gaan. Zeker als ik me goed voel, plan ik leuke afspraken, werk ik een keer langer door, begin ik aan klussen thuis. En dan moet ik een keer de prijs betalen. 
Het heeft me wel weer aan het denken gezet: Waarom leg ik de lat altijd zo hoog voor mezelf? Waarom wil ik altijd alles goed doen? Natuurlijk, het is wie ik ben, de perfectionist, maar dat maakt wel dat ik mijn grenzen over ga en mezelf ook in de weg zit. En dat frustreert me.
Dus probeer ik nu weer mijn grenzen te vinden. Ik zeg 'weer', want het is een terugkerend proces. Een 'laid-back' leven zou makkelijker voor me zijn, maar daarvoor ben ik niet in de wieg gelegd. Ik wil nu eenmaal zelf mijn pad bepalen en invloed hebben op wat het leven mij brengt. Ondanks mijn reuma. Vandaar mijn terugkerende zoektocht naar mijn grenzen. Zucht, soms word ik gewoon moe van mezelf! Ik moet leren loslaten, het leven nemen zoals het komt. Eigenlijk meer leven volgens het motto van mijn blog: carpe diem. Is het toch een dertigers dilemma (zie eerdere blog) of een bepaalde prestatiedruk die een single-status onbewust met zich meebrengt? Ik weet het niet, maar de vraag is of het nodig is dit te weten? Vast niet. Laat los en pluk de dag! (note to self) 
Op mijn werk gaat het inmiddels al beter. In een eerdere blog schreef ik over een pittig gesprek dat ik heb gehad. Aanleiding hiervoor was een ambitie die ik had en waarover mijn leidinggevende twijfels had. Het heeft wel opgebracht dat ik ontwikkelmogelijkheden krijg om die ambitie waar te maken en daarmee gun ik mezelf tijd en ruimte om me te ontwikkelen. En dat geeft al een hoop rust in mijn hoofd. Ik hoef niet zo snel carrière te maken als anderen, dat is niet gezond voor me. 
En verder: die trap die ik aan het renoveren ben, hoeft niet morgen af. Ik ben de enige die 'm ziet en toevallig vind ik de grondverf die er nu op zit al een enorme verbetering! ;-) 
Gelukkig heb ik een begripvolle sociale omgeving. Het is niet erg om een afspraak te verzetten, om de bus te nemen in plaats van de fiets of 's avonds niet te reageren op een appje omdat ik dan al in bed lig. 
Eigenlijk is de kern van het verhaal: niet teveel willen doen en los laten. En toevallig komt dat ook telkens terug tijdens het paardrijden. Nouja, dat is geen toeval. Dat is een spiegel die me voorgehouden wordt. 

zaterdag 5 maart 2016

Collecte!

Vanaf 21 maart start de jaarlijkse collecteweek van het Reumafonds weer. Ieder jaar rond deze tijd roep ik jou, lezer van mijn blog, op om te doneren aan de collectant als deze aan je deur komt. 
Dit jaar heb ik zelf de kans om te collecteren, zonder dat ik bij jouw deur hoef aan te bellen. Hoe handig is dat! Het Reumafonds heeft een digicollecte in het leven geroepen. Ik heb een digitale collectebus aangemaakt vanaf mijn luie bank waarin jij kunt doneren, eveneens vanaf je luie bank :-)
Check: https://reumafonds.digicollect.nl/michelle-van-wijngaarde

En waarom wil ik graag dat je doneert? 
Het Reumafonds financiert meerdere onderzoeken naar reuma. Zoals jullie weten is er nog steeds geen geneesmiddel voor reuma en is er veel onbekend over de oorzaken van reuma. Onderzoek is nodig om dit aan het licht te brengen en onderzoek doen is duur. 
Als reumapatiënt word ik iedere dag geconfronteerd met de gevolgen van deze chronische ziekte, zie het boekje dat ik eerder heb gedeeld m.b.v. het Reumafonds: http://boekjeopen.reumafonds.nl/verhalen/michelle-van-wijngaarde-la-vie-est-faite-de-petits-bonheurs-7429f68e92
Ook nu het al enige tijd goed met me gaat. Mijn laatste consult bij de reumatoloog was half februari en alles was gelukkig goed. Mijn knie houdt zich goed, ook na mijn vakantie naar Cuba waar ik toch veel gelopen heb. De huidige dosis van medicatie lijkt dus goed aan te slaan. 
En dat bedoel ik ten eerste met gevolgen: om me goed te kunnen blijven voelen (lees: ontstekingsvrij) moet ik iedere week medicatie slikken. Tegen de bijwerkingen van deze medicatie slik twee keer per week weer andere pilletjes. Ik heb het geluk dat ik deze medicatie goed verdraag, maar er zijn veel reumapatiënten bij wie dat niet het geval is.
Verder moet ik, juist nu het goed met me gaat, oppassen dat ik mijn grenzen niet overschrijd. Zo was ik gisteren bijvoorbeeld bezig geweest met klussen in mijn huis. Na een uur vloerbedekking van mijn trap af trekken, was ik gesloopt. Mijn lijf protesteerde en ik moest stoppen en de rest van de dag op de bank uitrusten. Gelukkig weet ik na al die jaren wel dat ik naar mijn lichaam moet luisteren, maar ik blijf ook wie ik ben. En dat betekent dat ik het liefst alle vloerbedekking al van de trap had afgehaald, ongeduldig als ik ben. Nu ben ik nog niet halverwege. Dat geeft niet en het komt heus wel af, maar dit zegt wel hoe ik weer geconfronteerd wordt met de gevolgen van mijn reuma.
Om over geld nog maar niet te spreken. Ieder jaar ben ik mijn eigen risico van de zorgverzekering kwijt en moet ik voor een reis naar het buitenland aanvullende medicatie meenemen (zie ook eerdere blogs) wat buiten de verzekering valt. Wanneer reuma te genezen is, ben je misschien hooguit één jaar je eigen risico kwijt aan medicatie, maar dan zou het voorbij kunnen zijn. Ik heb er nu ieder jaar mee te maken en inmiddels is het eigen risico zo hoog dat je daar echt rekening mee moet houden. Oke, het is een lange termijn hoop van me, maar ik ben positief en alle kleine beetje helpen!
Dus, doneer in mijn digitale collectebus dat wat je missen kan en wil aan het Reumafonds. Geloof me, het komt echt goed terecht!

vrijdag 12 februari 2016

dertigers dilemma?

 

 

Zomaar 4 plaatjes met teksten die ik nu af en toe nodig heb.
Eigenlijk gek zo kort na mijn geweldige vakantie, waarvan ik volledig gereset en ontspannen terugkwam. Maar 1 pittig gesprek afgelopen dinsdag op mijn werk en het was weer weg...
Dat gesprek heeft bij mij allerlei twijfels en vragen opgeroepen. De twijfels of ik op de juiste plek zit bij mijn relatief nieuwe baan waren er al langer. Kort na mijn vakantie merkte ik dat ik op een ontspannen manier hiermee om kon gaan, maar het gesprek heeft de twijfels alleen maar groter gemaakt. En doordat anderen (lees: mijn leidinggevende) twijfelen of ik echt geschikt ben voor dit werk, brengt dit nog meer twijfels en vragen met zich mee. Diep van binnen ben ik er nog steeds van overtuigd dat ik het kan en ergens maakt het me ook strijdbaar. Maar het roept ook vragen op of en hoelang ik nog bij deze organisatie wil werken? En wat ik dan zou willen doen? Wat past er dan goed bij me? Waar word ik gelukkig van in mijn werk? 
Rationeel gezien kan ik al bedenken dat dit soort vragen tijd nodig hebben om te beantwoorden en die tijd heb ik ook, want ik heb een vast contract en er zijn gelukkig nog voldoende aspecten aan mijn werk die ik wel leuk vind. Dus ik kan de tijd nemen om gewoon naar mijn werk te gaan, mijn werk te doen, weer naar huis te gaan en mijn leven te leven en te zien wat er verder gebeurt. Maar emotioneel gezien ben ik nog niet zover...
En dat wordt me maar al te goed duidelijk gemaakt door mijn witte vierbenige sensitieve maatje. Ontzettend confronterend natuurlijk, maar ook heel leerzaam. De spanning ervan zit duidelijk nog in mijn lijf en ik moet het loslaten. Ook dat heeft tijd nodig, maar wie mij een beetje kent, weet dat ik ongeduldig ben. Erover praten en het van me af schrijven helpt hier zeker bij. En af en toe bovenstaande teksten nalezen. En met een mantra als "ontspannen, genieten, luisteren naar mijn lichaam" op het paard zitten. Want altijd hebben de paarden me door moeilijke tijden heen geholpen. 
En zeg nou zelf, het is toch ook weleens prettig en rustig om even geen ambities na te jagen, maar gewoon te focussen op het hier en nu en alles wat goed gaat. En dat is veel! Ik heb al eerder op deze blog geschreven dat ik zo'n leuk leven heb met lieve vrienden en een gezellige sociale agenda. En met mijn gezondheid gaat het nu ook goed. Ik heb nagenoeg geen klachten of last van vermoeidheid. Dus morgen word ik weer blij en ontspannen wakker, klaar voor een nieuwe mooie dag!