Afgelopen vrijdag had ik weer een controle-afspraak, bij een nieuwe reumatoloog. Mijn oude reumatoloog waar ik de afgelopen kleine 2 jaar ben geweest, is weg ivm een nieuwe opleidingsplek. Nu heb ik een reumatoloog van de staf van de poli, dus dat is iets meer garantie dat zij blijft.
Het was een goede afspraak, ik heb een goede indruk van haar. Ze stelde goede vragen, onderzocht me grondig, luisterde goed naar me en ging serieus in op mijn vragen. Nu klinkt dit natuurlijk heel logisch voor een arts, maar ik kan nu een vergelijking maken en ik moet eerlijk zeggen dat mijn oude reumatoloog iets minder goed hierop scoorde. Wellicht is het ook een kwestie van ervaring.
Enfin, de nieuwe reumatoloog wilde uiteraard weten hoe het met mijn wijsvinger gaat (waar inmiddels al een aantal maanden weer een ontsteking zit). Ze kan dit uiteraard ook in de computer zien, maar ze wilde graag mijn beleving horen. Dus kon ik haar vertellen dat ik tijdens de vakantie heel weinig last ervan heb gehad. En dat het weer is gaan opspelen sinds ik weer aan het werk ben. De Naproxen die ik ervoor slik, helpt niet voldoende om de ontsteking te laten verdwijnen. Zodoende vond ze het beter om een injectie in mijn vinger te geven. Au. Dat is niet leuk, maar ik was niet verbaasd. Zoals ze terecht zei, kan de ontsteking hoe langer die er zit, des te meer schade aanrichten aan mijn gewricht en dat is onomkeerbaar.
Nu zit ik dus weer met een dikke wijsvinger. Inmiddels doet mijn vinger geen pijn meer zolang ik er niets mee doe. Buigen lukt nog niet en daardoor zijn sommige activiteiten zoals schrijven, in de tuin snoeien of een hoofdstel invetten nog niet zo slim om te doen (de lezer die mij een beetje kent, weet nu dat ik deze activiteiten het afgelopen weekend wel gedaan heb...).
Ik heb de reumatoloog ook nog gevraagd naar het onderzoek in het AMC wat betreft het de chip. Ze legde uit dat het onderzoek zich nu alleen nog richt op patiënten met reumatoïde artritis (een andere vorm dan ik heb). Wanneer de hypothese dat de chip de zenuwen zodanig beïnvloedt dat de milt geen ontstekingscellen meer afgeeft, bevestigd wordt, zal nader onderzoek gaan plaatsvinden naar andere vormen van reuma. De eerste resultaten van dit onderzoek worden eind volgend jaar verwacht, dus ik zal nog even geduld moeten hebben. Maar dat is niet erg, ik vind het al een hele interessante ontwikkeling, die ik zal blijven volgen. En ik heb nu ook een reumatoloog die weet dat ik daar nieuwsgierig naar ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten